Gewrichtspijn: oorzaken, symptomen, behandeling

Gewrichtspijn (artralgie) is een belangrijk symptoom bij de diagnose van verschillende ziekten. Zij was het die de eerste was die zei dat serieuze veranderingen begonnen op de kruising van de botten.

Meestal is er bij artralgie geen zwelling, kromming, hevige pijn bij het voelen, roodheid. Aanzienlijke beperkingen op mobiliteitgrote gewrichtende patiënt klaagt ook niet. Het komt ook voor dat zelfs een röntgenonderzoek ons geen tekenen van ontsteking laat zien. Maar dat maakt artralgie (gewrichtspijn) niet onschuldig.symptoom:het kan ernstige organische laesies en zelfs ziekten signaleren die niet gerelateerd zijn aan de toestand van het gewricht zelf.

Zoals de statistieken laten zien,pijnvhandgewrichtenen elke tweede persoon boven de 40 begint de benen te storen. Voor degenen die de 70-jarige mijlpaal hebben overschreden,ziektenhet bewegingsapparaat komt nog vaker voor - in 90% van de gevallen.

Oorzaken van gewrichtspijn

Een van de hoofdredenen:het probleem is infectieacuutinfectie.Pijnlijkpijn kan zowel vóór het begin van de eerste symptomen van de ziekte als in de vroege stadia optreden. Met een besmettelijke laesiepijnenalle gewrichten van het lichaam. . . In hen blijft de mobiliteit behouden.

Post-infectieusscherpgewrichtspijnen worden gevoeld na:

• urogenitale infecties;
• darm ziekten.

De oorzaken van de ziekte omvatten ook: secundaire syfilis, tuberculose, endocarditis. Als het menselijk lichaam brandhaarden heeft van chronische infecties - in de galwegen, nieren, bekkenorganen, met parasitaire infecties - kan het ookpijn gewrichten. . .

Artralgie (gewrichtspijn) bevestigt vaak de aanwezigheid van reumatische aandoeningen. In dit geval wordt het pijnsyndroom geassocieerd met veranderingen in weersomstandigheden. Vaker voelt de patiënt een sterk ongemak in de grote gewrichten van de onderste ledematen. 's Ochtends heeft hij last van het feit dat hij niet meteen kan opstaan en snel kan lopen - vanwege pijn en een gevoel van stijfheid in de gewrichten.

Als de pijn paroxysmaal is, onverwacht is ontstaan, gedurende de dag heviger wordt en meerdere dagen aanhoudt, terwijlpijnenslechts één gewricht kan jichtartritis worden vermoed (urinezuurkristallen hopen zich op in de gewrichtsstructuren).

Als pijn heel langzaam groeit, grote gewrichten aantast die onderhevig zijn aan belasting (meestal knie of heup), toeneemt bij lichamelijke inspanning en/of gepaard gaat met ochtendstijfheid, kunnen we uitgaan van de ontwikkeling van artrose (de oude naam van artrose), dwz , degeneratieve-dystrofische processen in het gewricht.

Veelvoorkomende oorzaken van gewrichtspijn:

• pathologie van de schildklier;
• weersafhankelijkheid;
• zware metalen vergiftiging;
• frequent lichamelijk letsel;
• langdurig gebruik van bepaalde medicijnen;

Classificatie van gewrichtspijn

Er zijn verschillende classificaties van gewrichtspijn. Volgens het lokalisatiecriterium zijn er:

• monoartralgie (slechts één gewricht is aangetast);
• oligoartralgie (pijn)tegelijkertijd verschillendgewrichten - maar niet meer dan vijf);
• polyartralgie (ongemak is aanwezig in meer dan 5 gewrichten van het lichaam).

Ook, rekening houdend met de locatie van de gewrichten, zijn artralgieën algemeen en gelokaliseerd. Door de aard van de laesie kan de pathologie niet-ontstoken en ontstoken zijn.

De pijn die zich manifesteert bij ziekten van het bewegingsapparaat wordt conventioneel verdeeld in:

• starten (verschijnen helemaal aan het begin van de beweging);
• mechanisch (een gevolg van inspanning, lang wandelen, hardlopen);
• weerspiegeld (gemarkeerd in gebieden waar er in feite geen pathologische veranderingen zijn);
• nacht (storen tijdens een nachtrust).

Meer gewrichtspijnen kunnen zijn:

• saai en scherp;
• permanent en van voorbijgaande aard;
• zwak, matig en intens.

Post-inflammatoire en pseudoartralgie worden onderscheiden in afzonderlijke groepen.

Diagnose van gewrichtspijn

Begrijpenwaarom doen de gewrichten van de benen pijn,handen, schrijft de arts de patiënt voor om een reeks diagnostische procedures te ondergaan. Om te beginnen worden laboratoriumtests uitgevoerd:

• Algemene bloedanalyse. Het maakt het mogelijk om afwijkingen te detecteren, rekening houdend met de aard van de gewrichtslaesie en de mate van ernst. Een verhoogde bezinkingssnelheid van erytrocyten, wat de aanwezigheid van een ontsteking bevestigt, met een normaal aantal leukocyten is een teken van reumatische pathologie. Als het aantal leukocyten daarentegen toeneemt, overheerst pijn in de wervelkolom en individuele gewrichten, dan is de aard van de ziekte hoogstwaarschijnlijk besmettelijk.
• Bloed samenstelling. In het geval van gewrichtsontsteking kijken ze naar de niveaus van C-reactief proteïne, fibrinogeen, totaal eiwit, seromucoïde, difenylaminereactie, evenals enkele andere indicatoren die een reumatische diagnose bevestigen.

Daarnaast kunnen de volgende examens worden toegewezen:

• Radiografie. Het is verplicht voor pijnlijke gewrichten, omdat de arts geen differentiële diagnostiek kan uitvoeren en de mate van schade aan het skelet niet kan beoordelen zonder foto's.
• CT-scan. Gebruikt om de locatie van ontstoken gebieden te bestuderen.
• Immuno-elektroforese. Een extra type diagnose, die laat zien hoe ver reumatoïde artritis zich heeft verspreid.
• Artroscopie. Tijdens de procedure onderzoekt een specialist visueel de structuur van het kniegewricht, de structuur ervan en neemt een weefselmonster van het gewenste gebied.
• Scannen van radionucliden. Effectief in de vroege stadia van gewrichtsaandoeningen.
• Artrografie. De arts injecteert speciale contrastmiddelen in het gewricht (contrast mag niet worden gebruikt). Een verandering in het beginbeeld maakt het voor hem mogelijk om de aanwezigheid van aangetaste delen in moeilijk bereikbare delen van het gewricht te beoordelen.

Als de arts het nodig acht, wordt een biopsie gedaan.

Behandeling van gewrichtspijn

Behandelingartralgie zal alleen effectief zijn als de artsen de oorzaak van het symptoom achterhalen, de ontwikkeling vaststellen van welke ziekte het signaleert. Om ontstekingen te verlichten, kan de patiënt worden voorgeschreven:

• Hondobeschermers. Ze vertragen de progressie van artrose, blokkeren verdere vernietiging van het gewrichtskraakbeen en verminderen ontstekingen. Een voorbeeld van dergelijke geneesmiddelen uit deze groep zijn gecombineerde preparaten die 2 componenten van kraakbeen, chondroïtine en glucosamine in therapeutische doseringen, chondroïtinesulfaat 1200 mg, glucosamine 1500 mg, capsuleafgiftevorm bevatten. Deze componenten activeren de regeneratieve processen in het kraakbeen, waardoor de pijn geleidelijk verdwijnt, de toestand van de patiënt verbetert.
• Steroïdeloze ontstekingsremmers. Elimineer pijn, voorkom de verspreiding van ontstekingsreacties. Normaliseer de lichaamstemperatuur.
• Spierverslappers. Ontworpen om de stijfheid van de skeletspieren te minimaliseren.
• Antibacteriële medicijnen. Gebruikt voor artritis van besmettelijke aard.
• Vitamine- en mineralencomplexen. Voor de normale werking van de gewrichten en hun vroegtijdig herstel zijn vitamine A, E, C, groep B nodig, ook selenium, calcium, enz. zijn belangrijk.
• Hormonen, steroïden. Ze worden gebruikt als het gewricht erg ontstoken is en de medicamenteuze behandeling niet effectief was.

Parallel met het nemen van tabletten, intramusculaire en intraveneuze toediening van geneesmiddelen, kan de patiënt verwarmende, pijnstillende en ontstekingsremmende zalven worden voorgeschreven.

Als de pijn ondraaglijk is, kan een zenuwblokkade worden uitgevoerd. Tijdens de procedure worden krachtige medicijnen gebruikt die helpen om de symptomen van artralgie lange tijd te vergeten.

Aanvullende methoden voor het behandelen van gewrichtspijn zijn onder meer:

• fysiotherapie oefeningen;
• massage;
• manuele therapie;
• mechanische therapie;
• tractie van gewrichten met behulp van speciale apparatuur;
• eetpatroon.

Van fysiotherapeutische procedures wordt de patiënt getoond:

• Schokgolftherapie;
• ozon therapie;
• fonoforese;
• myostimulatie en enkele anderen.

Chirurgie

In moeilijke gevallen is het onmogelijk om ongemak in het gebied van een of meerdere gewrichten tegelijk te elimineren met behulp van niet-invasieve methoden. Vervolgens wordt de patiënt geadviseerd een operatie te ondergaan. Dit zou kunnen zijn:

• Artroscopisch debridement. De chirurg maakt kleine incisies en verwijdert daardoor dood weefsel uit de gewrichtsholte. Bij de operatie wordt gebruik gemaakt van moderne endoscopische apparatuur.
• lekke band. Met een speciale naald trekt de arts het opgehoopte vocht uit het gewricht.
• Periarticulaire osteotomie. Om de belasting te verminderen en de mobiliteit van het aangetaste gewricht te verbeteren, vijlt de arts de gewrichtsbeenderen zodat ze onder een bepaalde hoek samengroeien.
• Endoprothesen. Een zeer ingrijpende operatie, die alleen wordt toegepast als herstel van het gewricht niet meer mogelijk is. Dan wordt er een prothese geplaatst.

De arts beslist op individuele basis welke methode voor de behandeling van gewrichtspijn geïndiceerd is voor een bepaalde patiënt, rekening houdend met leeftijd, voorgeschiedenis, symptomen en enkele andere factoren.

profylaxe

Om schade aan de gewrichten te voorkomen, moet u maximale aandacht besteden aan goede voeding. Alle essentiële vitamines en mineralen moeten in de dagelijkse voeding aanwezig zijn. Junkfood moet worden weggegooid. Het is noodzakelijk om ongeveer 2 liter schoon drinkwater per dag te drinken - dit heeft een positief effect op het werk van het bewegingsapparaat.

Het is ook belangrijk:

• niet overkoelen;
• een actieve levensstijl leiden;
• om slechte gewoonten te weigeren;
• slaap minimaal 8 uur per dag;
• maak regelmatig wandelingen in de frisse lucht;
• vermijd langdurig in één positie te blijven.

Als er toch ongemak in het gewricht ontstaat, is een onderzoek noodzakelijk. Het is onmogelijk om zelfmedicatie te geven als een ontstekingsproces wordt vermoed.